Ludzie, którzy zmieniają wyznanie…

Kiedyś zadano mi pytanie: Czy o człowieku, który był rzymsko-katolikiem, potem członkiem organizacji <Świadków Jehowy>, a teraz jest Adwentystą, Baptystą, lub członkiem innej społeczności wyznaniowej, można powiedzieć, że <handluje wiarą>…?

Polskie społeczeństwo, o którym mówi się, że jest jednolite religijnie (ponoć 95% Polaków, to rzymskokatolicy, chociaż – jak wykazują stosowne badania – są to raczej <katolicy metrykalni>, zaś w niedziele systematycznie do kościołów uczęszcza najwyżej ok. 50% wyznawców), a więc to społeczeństwo cechuje się wybitną niechęcią do wszelkich dociekań, które mają na celu sprawdzenie wyznawanych przez siebie zasad wiary i odbywanych praktyk religijnych!

To tragiczne i duchowo zabójcze, ale niestety prawdziwe…

W tej sytuacji (i atmosferze) trudno się dziwić, że ludzie, którzy postanowili w oparciu o Pismo Święte zweryfikować swoje poglądy i postępowanie, natychmiast zyskują status osób podejrzanych i <duchowo zainfekowanych>, od których najlepiej trzymać się z daleka… O to, by tak właśnie myśleli i reagowali ich wyznawcy, zadbali katoliccy księża i biskupi, którzy – jak w dawnych wiekach bezwzględnie budowali i utrzymywali swoją hegemonię – tak teraz równie bezwzględnie jej strzegą. Parafianie mają słuchać i posłusznie wykonywać dyrektywy nadchodzące z Watykanu, z kurii, z probostwa, a nie samodzielnie myśleć, sprawdzać i poszukiwać… I biada temu kto się wychyli!

Mimo to jednostki <wychylają się> – zaczynają czytać Pismo Święte i… poszukiwać!

Ale tu właśnie zaczyna się pewien problem, bo poszczególne wyznania, z którymi taka osoba się kontaktuje, w różnym stopniu zbliżają się do pełni Prawdy Bożej, jaką zawiera Pismo Święte – choć niemal każde z nich uważa i twierdzi, że zwiastuje pełnię tej Prawdy. W związku z tym chcę postawić trzy ważne pytania:

Jaką szansę ma poszukujący, by od razu na początku swych poszukiwań natrafić na społeczność, która jest najbliżej Prawdy?
Czy jest coś dziwnego w tym, że poszukujący zazwyczaj zostaje członkiem tego wyznania, z którym najpierw nawiązał kontakt?
A co ma zrobić, gdy dochodzi do wniosku, że wyznanie, którego stał się członkiem, błądzi w niektórych naukach?

Mnogość działających w naszym kraju wyznań sprawia, że poszukujący, rzadko od razu natrafia na wyznanie, które jest najbliższe biblijnemu ideałowi. A że taki człowiek dopiero uczy się Biblii i nie jest w stanie sprawdzić, czy wszystko czego go nauczają, jest zgodne z Pismem Świętym, najczęściej wybiera tę społeczność, którą najpierw spotkał na swej drodze, mimo iż może ona być obciążona pewnymi niebiblijnymi naukami i/lub praktykami – z czego on na razie nie zdaje sobie sprawy! O przynależności w znacznym stopniu decydują też emocje – sympatia do nowopoznanego środowiska, panującej w nim atmosfery, i do konkretnych osób… Na pogłębioną refleksję teologiczną przychodzi czas później, gdy odpowiednio wzrasta znajomość Pisma Świętego… I wtedy czasami okazuje się, że niektóre poglądy <mojego> środowiska są błędne, a znacznie bliższe Biblii nauki głosi inna społeczność!…

Co w takiej sytuacji masz zrobić, jeśli jesteś takim poszukującym człowiekiem?

Tym bardziej, gdy Twoje pytania pozostają bez odpowiedzi, a każda sugestia, by zmienić jawnie niebiblijną naukę, spotyka się z jawną lub skrywaną niechęcią <Twojego> zboru/kościoła?… Co wtedy?

Czy ta sytuacja dyskredytuje Cię i przekreśla Twoje dotychczasowe duchowe doświadczenie; czy wszystko się zawaliło i pozostają jedynie gruzy…?
Czy w społeczności, której dotąd byłeś członkiem, jedynie <zmarnowałeś> kilka (kilkanaście) lat swego życia…?
I czy – jeśli teraz zmienisz przynależność wyznaniową, przechodząc do innej społeczności, będziesz <w porządku>, czy też nie; jak to ocenią ludzie?…, a jak oceni to Pan Bóg…?

Ci, którzy znaleźli się w takiej sytuacji i głęboko przeżywają wszystkie związane z tym wątpliwości, rozterki i emocje, wiedzą jak ważne i bolesne jest każde z tych pytań! Odsuń jednak na bok emocje i spójrz na sprawę z dystansu, aby się dowiedzieć, jaka naprawdę jest Twoje sytuacja. Jak buchalter, w swej <księdze dochodów i rozchodów> wpisz wszystkie <straty> i <zyski>.

A więc, co straciłeś?

Pierwszą i bardzo bolesną stratą jest utrata zaufania do wyznania jako takiego, a także do ludzi, których – będąc przekonany, że uczą pełnej Prawdy – darzyłeś (czasem bezgranicznym) zaufaniem! To naprawdę boli, frustruje i zniechęca!
Chwieje się także, a często dramatycznie urywa bliska i serdeczna więź z ludźmi, jaką dotąd się cieszyłeś. To bardzo trudne doświadczenie; prawdopodobnie czujesz, że znalazłeś się na marginesie ze wszystkimi tego faktu konsekwencjami…
Towarzyszy temu spora doza niepewności, czy aby na pewno <gdzieś jest Prawda?>, i czy w ogóle uda Ci się ją odnaleźć wśród poplątanych i sprzecznych poglądów…?! I pewnie nawiedza Cię lęk: A jeśli znów się rozczaruję…?!

Tak, to nie jest komfortowa sytuacja.

A jakie są zyski – jeśli w ogóle są? Okazuje się, że zyski są ogromne i zdecydowanie przewyższają poniesione straty:

Podstawowym zyskiem jest wiedza biblijna, jaką dotąd zdobyłeś. To ogromny kapitał! Nie jesteś już początkującym, niezorientowanym w Piśmie Świętym człowiekiem, który w swej szczerej naiwności chłonął i przyjmował każdą naukę; któremu można było <sprzedać> każdy pogląd, który miał pozór prawdziwości. Teraz masz już sporą wiedzę i umiejętność, by jak biblijni Berejczycy (DzAp 17,11) rozpoznać, co jest prawdą, a co błędem!
Zdobyte dotychczas doświadczenie pozwoli Ci wyzwolić się z nadmiernego zaufania do ludzi. To oczywiście nie znaczy, że odtąd masz być sceptyczny, nieufny i podejrzliwy wobec wszystkich i wszystkiego. Tak być nie powinno. Ale będziesz już wiedział, że w sprawach duchowych bezgranicznym zaufaniem powinieneś darzyć wyłącznie Pana Boga (Ps 146,1-4), a odpowiedzi na swoje pytania powinieneś uparcie, nieustępliwie i konsekwentnie poszukiwać wyłącznie w Piśmie Świętym!
Jeśli byłeś członkiem którejś z ewangelicznych wspólnot, to ogromnym zyskiem jest Twoja osobista, nawiązana w modlitwie i pogłębiona w doświadczeniach relacja z Panem Bogiem przez Jezusa Chrystusa! Kiedyś, gdy dopiero rozpoczynałeś swoje poszukiwania, nawet nie przypuszczałeś, że taka bliska osobista relacja z Żywym Bogiem jest możliwa. Teraz wiesz, że możesz do Niego przyjść w każdej chwili i każdej potrzebie i zostaniesz wysłuchany, zwłaszcza gdy będziesz prosić Boga o Jego świętego Ducha, by dał Ci zrozumienie Słowa i wprowadził Cię Bożą Prawdę (Łk 11,13; Jan 17,17)!

Co ma zrobić człowiek, który rozczarował się

do zasad wiary społeczności, jakiej jest członkiem, jeśli nie może liczyć na to, że wyznawane tam błędne nauki zostaną zmienione? – Milczeć i tolerować nieprawdę?… Zaniechać poszukiwań?…

Tego nie wolno zrobić!

Chrześcijanin jest człowiekiem, który w trosce o swoje najwyższe dobro, jakim jest zbawienie – uparcie i wytrwale poszukuje Prawdy, aż ją odnajdzie!

Z tym wiąże się pewna, niezwykle ważna sprawa. Oto w proroctwie Jeremiasza, gdzie Pan Bóg zachęca wszystkich do duchowych poszukiwań, została podana niezwykle istotna wskazówka. Najwyższy mówi:

„A gdy Mnie szukać będziecie, znajdziecie Mnie. GDY MNIE SZUKAĆ BĘDZIECIE CAŁYM SWOIM SERCEM” (Jer 29,13)!

Osobiście tego doświadczyłem i jestem przekonany, że Najwyższy jakby celowo utrudniał mi drogę do Siebie.

Nie po to jednak, bym nie mógł Go znaleźć, lecz po to, aby mnie wypróbować. Bo w ten sposób dokonuje się swoista selekcja: ci, którym niezbyt zależy – są powierzchowni, niedbali i brak im wytrwałości – szybko się zniechęcają… Ale ci, którym naprawdę zależy, niewątpliwie znajdą Prawdę!

Czasu poświęconego na szukanie Pana, nawet jeśli to trwa, a Jego Prawdę poznajesz <metodą prób i błędów> – nigdy nie uważaj za stracony!

Nie żałuj także swego przejścia, gdy trzeba, do innej społeczności wyznaniowej – jeśli tylko głoszone w niej zasady wiary są bliższe Pismu Świętemu, a Ty wzrastasz tam duchowo. Nie traktuj tego jako cofanie się, czy zaczynanie „od zera”. To nie jest zaczynanie od zera, lecz kontynuacja! Bo Pismo Święte mówi, że

„Droga sprawiedliwych jest jak blask zorzy porannej, która coraz jaśniej świeci aż do białego dnia” (Przyp.Sal 4,18).

To dotyczy zarówno Twego poznania Słowa Bożego, jak i codziennego chrześcijańskiego życia.