Renesans okultyzmu (9) - Stanisław Kosowski

Rozdział 9

Od kilkudziesięciu lat na całym świecie obserwujemy renesans okultyzmu. W książce Davida W. Hoovera Co to jest… okultyzm?, autor omawia jedno z obszerniejszych i dobrze udokumentowanych opracowań na ten temat:

„W marcu 1970 roku w czasopiśmie „McCalls” ukazał się 32.stronicowy artykuł pt. „The Occult Explosien”(Eksplozja okultyzmu), opisujący seanse spirytystyczne, magię, tarota, kult szatana i astrologię. Zainteresowanie okultyzmem i zaangażowanie w praktyki okultystyczne jest już powszechnym zjawiskiem społecznym. Okultyzmowi towarzyszą zwykle niespodziewane zmiany i wydarzenia, przy czym uaktywnia się wielka, potencjalnie niebezpieczna i destrukcyjna siła. Dlatego określenie <eksplozja> okultyzmu jest bardzo zasadne.

Okultyzm istnieje. Zmienia ludzi i ich wyobrażenia na temat przyszłości. Zagraża wierze chrześcijańskiej, gdyż może ją zniszczyć i niejednokrotnie już ją zniszczył. Okultyzm jest mocny. A eksplozja zwykle zabiera wiele ofiar. Tak też dzieje się obecnie, i sami jesteśmy świadkami wielkiego powodzenia okultyzmu”.

Przechodząc do szczegółów Hoover przedstawia dane statystyczne, które porażają:

Szacuje się, że w Wielkiej Brytanii 50% ludzi para się jakąś odmianą okultyzmu, a tylko 2% uczęszcza do kościołów.
Jedna z księgarń w USA, sprzedająca literaturę okultystyczną wartości 25 tyś dolarów, obraca 65% zapasów miesięcznie oraz prowadzi jednodniowe kursy odczytywania linii papilarnych po 25 dolarów od osoby.
W USA istnieje 10 dużych klubów książki zrzeszających ponad 3 miliony (!) członków zajmujących się okultyzmem.
Horoskopy można obecnie znaleźć w ponad 1200 z 1750 gazet o zasięgu krajowym. Natomiast 25 lat temu tylko niespełna 200 gazet zajmowało się astrologią.
Ponad 40 milionów Amerykanów wierzy w gwiazdy (astrologię). W USA pracuje 10 tysięcy astrologów na pełnym etacie i 175 tysięcy w niepełnym wymiarze czasowym. Rocznie na horoskopach zarabiają oni 200 milionów dolarów.
Czasopisma astrologiczne sprzedają około 2 milionów egzemplarzy miesięcznie, a prym wiedzie „Horoskop Della” o nakładzie około 500 tysięcy.
W Los Angeles działa Świątynia Tarota i Święta Kabała, z ogromnym domem wysyłkowym, który rozsyła lekcje okultyzmu za dolara na tydzień i karty tarota do kolorowania.
Istnieje również 24.godzinny horoskop telefoniczny oraz firma, która po całym kraju rozprowadza horoskopy komputerowe.
We Francji 60 tysięcy wróżbitów (ludzi praktykujących magię przy użyciu formuł okultystycznych, śpiewów i zaklęć magicznych) zarabia około 200 milionów dolarów rocznie.
„London Times” donosi, że w Wielkiej Brytanii praktykuje ponad 8 tysięcy czarownic.
„The First Satanic Church (Pierwszy Kościół Satanistyczny) w San Francisco liczy ponad 10 tysięcy zręcznie zakamuflowanych członków. Sekta na której czele stoi Anton LaVey zniekształca formuły i obrzędy chrześcijańskie, a ponadto wypuściła na rynek ponad 250 tysięcy egzemplarzy Satanic Bible (Biblii satanistycznej)!
Hermetic Workshop (Warsztaty Hermetyczne) w Los Angeles oferują do sprzedaży następujące przedmioty używane w obrzędach i rytuałach satanistycznych: suszone serca nietoperzy, kocie oczy w galarecie po 2,50 dolara, serca jaskółcze i kości czarnego kota po 2 dolary.
Ocenia się, że ponad 100 milionów ludzi na całym świecie jest obecnie związanych ze spirytyzmem.
Na przestrzeni ostatnich trzech lat sprzedano 2 miliony plansz ouija używanych w seansach spirytystycznych i różnego rodzaju wróżbach.
W Brazylii wydawanych jest ponad 150 magazynów spirytystycznych szerzących przekonanie, że posługując się medium, można komunikować się ze zmarłymi.
Największy w świecie okultystyczny dom wysyłkowy The Rosicrucians A.M.O.R.C., Ancient Mystical Order Crucis (Starożytny i Mistyczny Zakon Różokrzyża) wysyła 6 milionów kopert rocznie i jego rachunek pocztowy opiewa na 250 tysięcy dolarów.
The Spiritualits National Union (Narodowy Związek Spirytystów) skupia prawie 500 kościołów i 18 tysięcy członków, a Meryleborne Spirityualist Associacion (Stowarzyszenie Spirytystów Meryleborne) w Londynie ponad 26 tysięcy…”

Przypomnijmy, że D.Hoover cytuje dane z 1970 roku!

Jaka jest aktualna sytuacja i o ile zwiększył się stan posiadania okultyzmu, skoro w USA – przypomnijmy dwie z wymienionych wyżej pozycji – w roku 1945 astrologią zajmowało się 200 gazet a w roku 1970 było ich już 1200, zaś <Biblii satanistycznych> sprzedano już nie 250 tysięcy ale (dane z 1992 r.) ponad 600 tysięcy?! Tym bardziej, że w rzeczywiście mamy do czynienia z eksplozją i poszczególne liczby wzrastają w postępie niemal geometrycznym!

A jak to wygląda w Polsce?

Gdy chodzi o okultyzm, Polska ma bogate tradycje. Dość wspomnieć nazwiska Stanisława Przybyszewskiego, Stefana Ossowieckiego, Stefana Manczarskiego, E. Abramowskiego, J. Ochorowicza, Jakuba Norko-Narkiewicza, czy np. ks. Czesława Klimuszko. Współcześnie szczegolne miejsce wśród polskich okultystów zajmują p.p. L.E. Stefański i M. Komar, oraz Michał Różycki i Maria Szulc – autorzy książek popularyzujących psychotronikę, a zarazem nauczyciele młodego pokolenia <wtajemniczonych>. Cytowana w poprzednim rozdziale książka „Od magii do psychotroniki, czyli ars magica”, jest tego konkretnym przykładem.

Także w naszym kraju od jakiegoś czasu zaczęło wzrastać i wciąż dynamicznie wzrasta zainteresowanie okultyzmem. W księgarniach znaleźć można dziesiątki (jeśli nie setki!) tytułów poświęconych wiedzy tajemnej, a w radiu i TV coraz częściej występują astrolodzy i wróżbici (wróżki). Niewiele już jest czasopism, zarówno codziennych jak i periodycznych, w których nie byłyby drukowane horoskopy, wywiady z wróżbitami czy sensacyjne doniesienia o zjawiskach paranormalnych. Prasa codzienna i tygodniowa przynosi sporo doniesień w tym temacie:

[…] W Polsce rośnie zainteresowanie usługami wróżbiarskimi. Jak grzyby po deszczu powstają kolejne <salony wróżb>. W Warszawie największym powodzeniem cieszą się przepowiednie wróżki Bereniki i Józefiny Pellegrini. W Łodzi króluje Janina Buchek-Szymańska. Ceny ich usług kształtują się w granicach od 30 do 80 zł. Za wyliczenie horoskopu astrologicznego trzeba zapłacić ok. 50 zł. Coraz modniejsze stają się tez przepowiednie <na telefon> – jedna minuta połączenia koszt uje ok. 5 zł. […]

Ulica Piramowicza w Łodzi. Tu co kilka metrów znajduje się salon proponujący usługi astrologiczne. W mrocznych wnętrzach rozświetlonych tylko płomykiem świec, puszyste matrony odziane w obszerne tiule, przepowiadają przyszłość. To miasto uważane jest za drugie, po Warszawie, królestwo wróżbitów.” (Szkoła czarownic, „Elle”, nr 3/96).

Cytowany w „Elle” artykuł donosi o znamiennym fakcie – o funkcjonowaniu w Łodzi już od sześciu lat Policealnego Studium Radiestezji, zwanej przez niektórych dosadnie „Szkołą czarownic”. Oczywiście, epitet ten irytuje uczniów: […] Chcemy być traktowani jak zwykli ludzie, wykonujący normalny zawód!…”

„[…] Pomaturalne Studium Radiestezji jest zarejestrowane w łódzkim Kuratorium. Opiekę nad szkołą sprawuje Towarzystwo Wiedzy Niekonwencjonalnej w Połączeniu z Nauką Współczesną. Wkrótce zostanie wpisane przez Światową Organizację Zdrowia do rejestru Szkół Helperskich, zrzeszających ludzi uzdrawiających duszę i ciało. Absolwent otrzymuje dyplom psychotronika, czyli <uzdrawiacza> duszy i ciała, z obraną przez siebie specjalnością, np. astrolog, radiesteta, chirolog (czytanie [wróżenie] z dłoni – przyp. SK)…”

Niestety, trudno jest traktować absolwentów tego Studium jako osoby „wykonujące normalny zawód”. Bo przecież – i to trzeba powiedzieć wyraźnie – ci młodzi ludzie są adeptami nauk tajemnych. A swoją edukację w Studium Radiestezji podjęli – jak mówią dziennikarzowi – ze względu na „przeczuwane nadnaturalne uzdolnienia”, i teraz „szukają wytłumaczenia proroczych snów, czy źródeł uzdrawiającej energii”. Są zafascynowani osobami wyginającymi wzrokiem łyżeczki (psychokineza), czy chodzącymi po rozżarzonych węglach, i piastują przekonanie, że „każdy ma w sobie <moc>, która może się okazać niezwykle przydatna, jeśli tylko trochę nad nią popracować”!

Wszystko to wpisuje się precyzyjnie w świat pojęć i zjawisk okultystycznych, a stąd i samo Studium jawi się jako szkoła, w której kształci się i rozwija zdolności paranormalne, okultystyczne. I niczego tu nie zmieniają próby <unaukowienia> tych praktyk, czy traktowanie psychotroniki jako <nauki o charakterze interdyscyplinarnym>. Bo rzeczywistość jest taka, że choć uczniowie przyswajają sobie wiedzę ogólną (matematyka, fizyka, anatomia oraz kulturoznawstwo, filozofia, psychologia), zarazem jednak – jak wszyscy psychotronicy – „nie lekceważą sobie bynajmniej wiedzy magów i okultystów” (J. Komarek). I chyba – choć o tym nie czytamy w cytowanym artykule – „studiują stare księgi po święcone alchemii, magii, astrologii i inne”, które „mogą w wielu przypadkach uchronić przed daremnym trudem odkrywania na nowo tego, co dawno już było znane” („Od magii do…”, str. 40). – Czyż nie to miał na myśli cytowany w „Elle” Piotr, gdy mówił: „My po prostu uczymy się, jak nie utrudniać sobie życia, i nie wyważać otwartych drzwi”…?

Dla kogo okultyzm jest atrakcyjny?

Skłonności do pasjonowania się czymś Tajemniczym i Nieznanym są chyba stare jak świat. To przecież już na początku, w Edenie, słowa „węża”: „otworzą się wam oczy i będziecie jak Bóg, znający dobro i zło” spowodowały, że pramatka Ewa zapragnęła zgłębić niedostępną jej dotąd wiedzę, a zakazany owoc stał się „… godny pożądania dla zdobycia mądrości” (1 Mjż 3,5.6)… I odtąd tak to już trwa.

Ale właśnie tamta, związana z początkami ludzkości historia dowodzi, że ofiarami okultyzmu są ludzie nieostrożni, którzy nie docenili niebezpieczeństwa, na jakie naraża ich zainteresowanie rzeczami i zjawiskami tajemnymi.

Ludzi podatnych na wpływy okultyzmu można podzielić na kilka grup:

Do pierwszej należą osoby, które do okultyzmu pociągnęła zwykła ciekawość; pragnienie przeżycia czegoś, co powoduje dreszczyk emocji. W wielu przypadkach zaczyna się od wróżbiarstwa (lanie wosku, wróżenie z fusów kawy, karty, karty tarota i inne), czynności magicznych (np. noszenia amuletów), udziału w seansach spirytystycznych i inne. Przypominam sobie rozmowę z nieżyjącą już kobietą, która w czasach studenckich nauczyła się wróżenia z kart. Choć potem zrozumiała swój błąd i wycofała się z tych praktyk, mimo upływu kilku lat, pewnego dnia w szczerej rozmowie wyznała mi: „[…] Do dziś to za mną chodzi, wciąż nie czuję się wolna od sił, które za tym stoją…”!

Niestety, jest wielu takich, którzy z powodu niefrasobliwości, zabrnęli w świat, który okazał się być pułapką – labiryntem bez wyjścia. A zaczynało się tak <niewinnie> – czytanie horoskopów, stawianie tarota, posługiwanie się tablicami ouija. A wzrastająca ciekawość prowadziła do większego zaangażowania… Niestety, jak piszą Mc Dowell i Don Steward, „za tę ciekawość, dotyczącą okultyzmu, trzeba zapłacić pewną cenę. Okultyzm nie jest neutralny – nie można angażować się w niego bez żadnych skutków ubocznych”.

Wymienieni autorzy cytują F.W. Thomasa, który w swej książce „Kingdom of Darkness ” (Królestwo ciemności) opowiada historię małżeństwa dziennikarzy, którzy aby zbadać świat okultystyczny w Londynie, przyłączyli się do grupy satanistycznej. Wkrótce jednak musieli stamtąd odejść ze względu na przerażające zjawiska, jakie zaobserwowali. Niestety, zaciążyło to poważnie na ich życiu: „Takie było doświadczenie niemądrej pary, Ciekawość czarnej magii doprowadziła ich do niewypowiedzianego bólu i rozpaczy. Nie można po prostu chwytać mrocznych węgli magicznego ognia bez poparzenia się – nawet jeśli ktoś w końcu je odrzuci. Zawsze jest jakaś cena, którą trzeba zapłacić za korzystanie z tych zakazanych mocy – zarówno w tym świecie, jak i przyszłym” (cytat za: McDowell i Don Steward, Okultyzm, s.14)

Następną grupę tworzą ludzie wierzący bez zastrzeżeń w potęgę nauki, którzy <na ołtarzu wiedzy> gotowi są złożyć każdą ofiarę. Zauważyłem, że jeżeli nawet są to ludzie wierzący w Stwórcę, to posiadana wiara nie powoduje w nich zaufania do Boga i Pisma Świętego, a pojęcie autorytetu, bojaźni i posłuszeństwa woli Bożej są im nieznane. Dla nich cały świat – rzeczywistość widzialna i niewidzialna – to wyłącznie przestrzeń naukowych penetracji. I nic sobie nie robią z ostrzeżeń, że w swych dociekaniach spotkają się z działaniem inteligentnych istot z innych wymiarów, które przekażą im wprawdzie pewne informacje, lecz za tę <usługę> każą sobie drogo zapłacić, a w innych przypadkach wyprowadzą ich na bezdroża. Zachowują się tak, jak ich koledzy, biolodzy i genetycy, którzy nie biorąc pod uwagę względów i niebezpieczeństw natury etycznej i moralnej – już dziś gotowi są klonować ludzi. To <frankensteinowska> postawa, tragiczna w swej istocie, która musi doprowadzić do katastrofalnych skutków!

Cechą charakterystyczną takich ludzi jest <unaukowianie> pojęć i zjawisk, które z nauką niewiele mają wspólnego. Swe wyobrażenia i osobiste przekonania oparte na demonicznym zwiedzeniu traktują jako prawo – ustalenie stricte naukowe. „Parapsychologia – piszą Mc Dowel i Don Steward – jest próbą nadania pewnym praktykom okultystycznym powagi naukowej. Często oznacza to uznanie ich rzeczywistości (takich jak telepatia umysłowa czy telekineza) bez podania jakiegokolwiek wyjaśnienia źródeł czy też środków, jakie wykorzystują w swym działaniu” (Okultyzm s.13)

Inną grupę tworzą ludzie zagubieni, niepewni jutra, stojący przed problemami, które ich przerastają. Nie będąc w stanie racjonalnie ogarnąć i rozwiązać swoje kłopoty, łatwo odwołują się do sfery irracjonalnej, tam szukając autorytetu, oparcia i pomocy. I gdy wtedy pojawi się ktoś, kto proponuje wyjaśnienie spraw trudnych i rozwiązanie nabrzmiałych problemów na drodze poznania pozazmysłowego, z zaufaniem za nim podążają. Misterium towarzyszące praktykom okultystycznym dodatkowo utwierdza specyficzną <wiarę> takich osób.
Jeszcze inną grupę stanowią ludzie, którzy utracili swych bliskich, a potem usłyszeli, że istnieje możliwość nawiązania z nimi kontaktu. To najliczniejsza grupa uczestników seansów spirytystycznych, podczas których nawiązywana zostaje łączność <z naszymi drogimi zmarłymi>. Niestety, biblijne dowodzenie, że w rzeczywistości nawiązują kontakt z demonami, nie na wiele się tu zdaje.
Są i tacy, którzy wpadają w sidła okultyzmu z powodu narastającego w nich sprzeciwu wobec norm rodzinnych, społecznych czy religijnych. Jest to efekt buntu i spowodowanych nim poszukiwań alternatywnego sposobu życia.

Bez wahania zaliczam do tej grupy wielu fanów muzyki heavy-metalowej, uczestników (czynnych i biernych) festiwali rockowych, czy <zabawiających się> dewastowaniem grobów i wypisywaniem pentagramów, wyrostków. Początkowa imitacja rychło przekształca się w rzeczywiste praktykowanie okultyzmu, gdyż szatan i jego demony nie wypuszczają łatwo swych ofiar.

Ostatnia grupa wywodzi się z poprzedniej; to ci, którzy świadomie i dobrowolnie odrzucili Boga i wybrali służbę szatanowi. To także dzieci okultystów parających się magią czy spirytyzmem, jak np. uwikłany od dzieciństwa w duchowe zależności portorykańczyk Nicky Cruz, którego ojciec uprawiał czarną magię (postać tę spopularyzował David Wilkerson w swej książce „Krzyż i sztylet”).

W Polsce o sataniźmie słychać głównie przy okazji dewastacji grobów i znajdywanych na miejscu satanistycznych obrzędów sponiewieranych szczątków zwierzęcych (jak np. w Jarocinie podczas festiwalu zespołów rockowych). Jednak w 1997 roku satanizm pokazał nam inne, bardziej prawdziwe, złowrogie oblicze, a to w związku z serią samobójstw w Białej Podlaskiej, popełnionych przez kilkunastoletnich chłopców.

Dlaczego okultyzm tak się rozwija?

Jakie są przyczyny eksplozji okultyzmu i dlaczego tak wielu ludzi ulega jego zwiedzeniom? Dodać trzeba – ludzi nie tylko prostych, ale także wykształconych. Tak jest na całym świecie i podobnie w Polsce; okultyzmem interesują się i różne jego kategorie praktykują ludzie z tytułami uniwersyteckimi, osoby ze świecznika światowej nauki. Nie sięgając daleko; pani publikująca w Polsce książki o astrologii pod pseudonimem Davida Harklaya (m.in. Magia astrologii) jest profesorem zwyczajnym PAN, kierownikiem Pracowni Semantyki IS PAN w Warszawie, a zarazem „wybitnym polskim astrologiem” Wyznaje, że paranormalne zainteresowania i zdolności, odziedziczyła po ojcu, który „ma wybitne predyspozycje parapsychicznej i potrafi z odległości 2 tysięcy kilometrów przewidzieć, co się stało lub stanie” Fascynuje się paranormalnymi możliwościami nieżyjącej od kilku lat słynnej Bułgarki, Wangi, itp. itd. (Angora 11/353)

Znane z reklam w naszej TV „horoskopy na zamówienie, Davida Harklaya” są w rzeczywistości pisane przez prof. nauk humanistycznych, p. Violettę Koseską!…

Istnieją co najmniej dwa zasadnicze powody dynamicznego rozwoju okultyzmu

Pierwszym z nich jest szczególnie intensywne działanie demoniczne. Konflikt wieków zbliża się do swego zakończenia. Wkrótce już nadejdzie w chwale Pan Jezus Chrystus i uczyni kres wszelkiej niesprawiedliwości. Wtedy to „wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat”, zostanie unicestwiony w „jeziorze ognistym”, a wraz z nim zginą wszyscy, którzy czynią nieprawość i miłują kłamstwo (Obj 20,10.14.15)

W księdze Objawienia św. Jana 12,12 czytamy, że usunięty z niebios szatan, świadomy, że ziemskie zegary odliczają czas do jego egzekucji, płonie wielkim gniewem: „Lecz biada ziemi i morzu, gdyż zstąpił do was, diabeł, pałający wielkim gniewem, bo wie, że czasu ma niewiele”.

Szatanowi się śpieszy, i to bardzo. Jest niebezpieczny, jego moc wciąż jest wielka, a ogromne doświadczenie z ludźmi, pozwala mu wybierać najskuteczniejsze metody walki. Szatan jest też strategiem i doskonale zdaje sobie sprawę z wpływu osób wykształconych i ustosunkowanych na ogół. Nie może być wątpliwości, że na ostatnie czasy przygotował on najsilniejsze i najbardziej powszechnie i ekspansywnie działające zwiedzenia.

Drugim powodem jest… chrześcijaństwo! Kościoły nie zwiastują dziś pełnej Ewangelii, poszczególni duchowni głoszą idee wolnomyślicielskie, a często sami parają się nieczystymi praktykami. Tak jak francuski duchowny, ksiądz Francois Brune, który jest autorem wydanej w 1993 książki pt Umarli mówią… (dodam, że książkę tę kupiłem w katolickiej księgarni przy kościele w Tarnowie)!

Ks. Brune jest nie tylko zwolennikiem ale zarazem gorącym rzecznikiem okultyzmu, bezkrytycznym entuzjastą różnorakich praktyk okultystycznych. W jego książce roi się od mediów, informacji przekazanych z zaświatów za pomocą <pisma automatycznego>, czy tabliczek ouija, głosów duchów przekazanych poprzez tajemnicze nagrania na taśmie magnetofonowej itp. itd.

Ale najbardziej wymowne są informacje przekazane przez ks. Brune w stosunku do zjawisk i praktyk duchownych katolickich z papieżem włącznie, np.:

„Katolicki ksiądz, Leo Schmid, poświęcił mnóstwo swego cennego czasu na te badania. Prałat Karl Pfleger, proboszcz Behlenheim w Alzacji śledził z uwagą prace Constantina Raudive’a. Wreszcie jeszcze ważniejszy dla katolików, papież Paweł VI został bezpośrednio przez Juergensona powiadomiony o wynikach badań w tej dziedzinie, przy okazji swoich filmów o Watykanie, co nie przeszkodziło papieżowi uczynić go <kawalerem orderu Świętego Grzegorza Wielkiego>, choć Juergenson nie był nawet katolikiem. W 1970 roku Watykan utworzył katedrę parapsychologii, a ekipa, która jesienią tegoż roku podczas trzeciego międzynarodowego kongresu Imago Mundi przedstawiła expose na temat głosów z zaświatów, została oficjalnie zachęcona przez Watykan do kontynuowania badań”. (F.Brune Umarli mówią..., s.21).

Rzeczywistość Kościoła rzymskokatolickiego daleko odbiega od jego urzędowego stanowiska i oficjalnych deklaracji. Chociaż odcina się on oficjalnie – także w Nowym Katechiźmie Kościoła Katolickiego – od wszelkich praktyk okultystycznych, w kręgach radiestetów <aż się roi> od nazwisk księży; wielu z nich wspomina i doświadczenia z nimi prowadzone opisuje, Stanisław Nardelli.

(c.d.n.)